26 november is de laatste zondag van het kerlijk jaar. We noemen dan de namen van degenen die in het afgelopen jaar gestorven zijn. We steken er een kaarsje bij aan en gedenken hen.
Namen zijn iets bijzonders. Het is een soort adres van een persoon. Direct na onze geboorte geven onze ouders ons een naam en die gaat vaak de rest van ons leven mee. We kunnen ermee geroepen worden. Als we onze naam horen kijken we om: Wie roept mij?
De naam wordt een deel van onze identiteit. Ze geven aan wie je bent. Die naam dat ben jij.
In een liefdesrelatie wordt die naam iets bijzonders. De ander koestert jouw naam en jij koestert de naam van de ander als een kostbaar bezit. Dat is degene met wie je je leven deelt.
Maar na het overlijden van degene van wie je houdt, blijft de naam. En hij blijft belangrijk. Maar de betekenis verandert wel. Hij roept nu ook het gevoel van gemis op, van een leegte en stilte. Niemand antwoord meer op de roep. Maar de naam roept nu veel herinneringen op en het gevoel van verdriet.
En dan spreken we de naam uit op 26 november in de kerk en ook als we de naam niet noemen, dan is er ook de gelegenheid om een kaarsje aan te steken en de naam in gedachten te noemen. Want ook al was het afscheid jaren geleden, we blijven de naam koesteren.
Maar door het tijdens de dienst in de kerk te doen komt er iets bijzonders bij. Want we doen het dan tegenover God. Het uitspreken van de naam wordt dan een gebed naar God toe.
En de inhoud van dat gebed wordt uitgedrukt in het lied "Heer, herinner u de namen van hen die gestorven zijn". Het is gezang 730 in het Nieuwe Liedboek en geschreven door Mattheus Verdaasdonk.
Het lied vraagt God om zich de namen te herinneren. Want God is sterker dan de dood. God heeft scheppende kracht en kan de doden weer tot leven wekken. Wie door God herinnerd wordt, leeft. Want in God is enkel leven en licht.
Het lied is een uitdrukking liefde voor de overledene. Want de liefde blijft na de dood. Het lied vraagt om ontferming, om wat er allemaal gebeurd is, om de pijn die er is geweest en voor wat er niet goed was. Want Gods ontferming is een uitdrukking van zijn liefde. En aan die liefde geven wij haar of hem over, wie wij zo missen.
Marco Roepers
Reactie plaatsen
Reacties