Pasen?

Als beginnend dominee vond ik Pasen een moeilijk feest. Ik weet nog dat ik in een gesprek met de voorzitster van mijn eerste gemeente, Den Burg op Texel, zei dat ik er tegenop zag om de paaspreek te schrijven. Wat moest ik zeggen? De voorzitster leek het helemaal niet zo moeilijk: De Heer is opgestaan dus we kunnen nu gewoon blij en vrolijk zijn!

"Ja ja," dacht ik: "maar heel veel mensen zijn helemaal niet zo blij. Ze hebben met een vervelende en of bedreigende ziekte te maken. Of hebben verdriet omdat iemand van wie ze houden is overleden, korter of langer geleden. Hoe kan de opstanding van de Heer hen dan blij maken? En wat te denken van de oorlogen die er zijn, of aardbevingen? Net doen of deze moeiten er niet zijn met Pasen zal niet echt helpen"

Dat was mijn verlegenheid met Pasen. Vandaar ook het kopje Pasen met een vraagteken. Hoe kan het evangelie van Pasen ons echt blij maken? Niet een oppervlakkige blijdschap waarin we even al die narigheid vergeten, maar eentje waarin al die ellende een plaats heeft.

In ons veertigdagenboekje Huis van Vertrouwen schreef ik op blz. 7 in de bijdrage voor de eerste zondag van de veertigdagentijd, dat het lichaam een belangrijk thema is in de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs. En het is deze brief dat mij op het spoor zette van het antwoord op deze vraag. Dat gebeurt in het 15e hoofdstuk dat helemaal over de opstanding gaat. Het is het paashoofdstuk van deze brief.

In vers 20 schrijft Paulus:

Maar Christus  is  werkelijk uit de dood opgewekt, als de eerste van de gestorvenen.  

Die zin is de sleutel! Jezus is de eerste van de gestorvenen die is opgewekt. Met Jezus' opstanding zijn de nieuwe hemel en de nieuwe aarde begonnen. Als de Jezus verschijnt aan zijn leerlingen, zien zij het eerste stuk van de nieuwe schepping waarin al het verdriet en ellende voorbij zijn. Waar God de tranen afwist en een totaal nieuw begin maakt van een aarde en hemel waar geen schaduwen meer zijn. Een nieuwe wereld waarin de dood voorbij is.

En dat vieren we dus met Pasen. De nieuwe hemel en aarde zijn al gekomen in de opstanding van Jezus als belofte voor ons. Zoals Hij na de opstanding is, zo zullen ook wij zijn. We krijgen een nieuw, hemels lichaam. En daar komt het thema lichaam tot zijn hoogtepunt in deze brief. 

Dit Paasevangelie getuigt van Gods liefde. Dat God geen genoegen neemt met deze wereld.  En hoe langer ik daarover nadenk, hoe omvattender het wordt. Het is het antwoord op de vraag over God en het kwaad. Wat heeft God te maken met het kwaad dat ons overkomt? Geen enkel antwoord is bevredigend behalve dit: God  neemt er geen genoegen mee. God is niet blij met de wereld zoals hij is en zal daarom alles vernieuwen en ook wij horen daarbij. Met Pasen begint dit grote feest!

Marco Roepers