Zondagmiddag 26 mei nemen we afscheid van ds. Tytsje in een dienst die om half twee begint. Ds. Tytsje was consulent van Achlum-Hitzum toen ik hier aankwam in december 2021. Maar ik had al kennis met haar gemaakt tijdens de beroepingsprocedure. Het was toen al duidelijk dat de toekomst van Achlum-Hitzum en Arum-Kimswerd een gezamenlijke zou zijn. De samenwerking hebben wij gelijk opgepakt en dat was heel inspirerend en bemoedigend. We hebben dat met heel veel plezier gedaan. Maar aan de directe samenwerking komt nu een einde. En dat is iets wat mij spijt.
Ik vroeg mij af waar in de Bijbel afscheid genomen wordt. Dat gebeurt op verschillende plaatsen. De plek die mij eigenlijk als eerste te binnen schoot was het afscheid van Paulus van de oudsten van Efeze. Dat staat vermeld in Handelingen 20: 17 -38. Paulus bezoekt Efeze daar niet zelf maar vraagt of de oudsten naar hem toe willen komen voor een laatste afscheid.
En hij neemt afscheid zoals wij ook dat tegenwoordig gewend zijn. Hij blikt eerst terug naar zijn periode in Efeze, die, zoals hij daar zegt, drie jaar heeft geduurd. Hij heeft daar een goede band opgebouwd met de gemeente. Hij heeft daar het evangelie verkondigd en zijn leven in dienst daarvan gesteld.
Hij blikt ook vooruit. Hij gaat naar Jeruzalem en de Heilige Geest heeft hem gezegd dat daar moeilijke tijden zullen aanbreken. Vervolging en gevangenschap zullen zijn deel zijn en hij betwijfelt of hij die moeilijkheden zal overleven.
Maar ook voor de gemeente van Efeze zullen er moeilijkheden zijn. Er zullen mensen komen van binnenuit en buitenaf die verdeeldheid zullen zaaien en voor strijd zullen zorgen.
En toch vertrouwt hij de gemeente toe aan Gods woord en genade. Daar blijft hij op vertrouwen, wat er ook gebeurt.
Dat betekent ook zorgen voor de zwakkeren en dan volgt het enige woord van Jezus in de Bijbel dat niet in de evangeliën staat, maar toch heel bekend is: Het is zaliger te geven dan te ontvangen.
En dan vloeien de tranen rijkelijk. Het is een smartelijk afscheid omdat ze ervan uitgaan dat ze elkaar nooit weer zullen zien.
Zo smartelijk is het gelukkig niet bij het afscheid van Tytsje. Maar dat er moeilijkheden zullen zijn dat geldt ook voor ons. We hebben te maken met krimp en zorgen over de toekomst.
Maar is dat niet altijd al het geval? Zijn er ooit onbezorgde tijden geweest voor de kerk? Altijd waren er wel moeilijkheden te overwinnen. Vaak is er veel interne strijd geweest. Het hoort er gewoon bij.
Maar wat ook blijft is het vertrouwen op het evangeliewoord. Dat gaat ook met ons mee. En dat getuigt ervan dat God bij ons betrokken blijft en dat geldt zowel voor ons als voor Tytsje. En uit dat vertrouwen op Gods woord vloeit de zorg voor de zwakkeren voort. En dat is de basis waarop we verder gaan. Die hoop gaat met ons mee. We wensen Tytsje het allerbeste en dat kan niet anders dan met God te maken hebben. Want God is het allerbest dat ons overkomen kan.
Marco Roepers
Reactie plaatsen
Reacties